Het zijn de levensaders van de openbare verlichting en ze liggen duizenden kilometers onder de grond. Tot aan 2004 was het lastig om kabels te herkenning en diende elke vijf meter een kabelzegel aangebracht te worden om vast te kunnen stellen voor welk doel betreffende kabel aangelegd was.
In 2004 is in samenwerking tussen de kabelindustrie, Rijkswaterstaat en Kema een productnorm K-162 opgesteld waarin een verbeterde versie van de standaard energiegrondkabel vastgelegd is. De belangrijkste verbeteringen van deze kabel zijn:
. Mechanisch sterker – Systeemherkenning (grijs met vier groene strepen) door toepassing kleurvast kunststof – Halogeen vrij materiaal (geen PVC in kabel toegepast) – Minder waterdoorlaatbaar en hygroscopisch – Verwerkbaar bij lagere temperaturen.